Limbo
Marijke Schermer (1975) schreef de roman Noodweer 2016 en Liefde, als dat het is (2019). Ze is in 1998 afgestudeerd aan de toneelschool in Arnhem.
Limbo heeft zij geschreven in 2018 in de maanden voor de Boekenweek waarin het thema “Moeder de Vrouw” tot veel commotie leidde.
Mary en Mary stierven in 1850 en 2021, op dezelfde datum, op de dag af even oud, op dezelfde plek en onder dezelfde gruwelijke omstandigheden. En nu zijn ze hier, waar dat dan ook is. Het lijkt op geen enkele andere plek die ze kennen, maar zijzelf lijken wel vertrouwd veel op zichzelf. Dan klinkt er een stem: er is sprake van een administratieve fout. Dezelfde dood is per abuis tweemaal uitgereikt. De stem spoort Mary en Mary aan hun tweeling-schap nader uit te pluizen. Limbo is een zoektocht naar universele vrouwelijke kracht. Over hoe vrouwen leven en sterven. Groots lijden en smartelijk huilen worden afgewisseld met trivialiteiten. Een klaagzang gaat over in een redevoering. Grappen, spraakverwarringen en misverstanden blazen lucht in dit niemandsland tussen dood en leven, in een stuk dat laveert tussen absurdisme en activisme.
Zes vrouwen spelen alle rollen, aangegeven door een hoofddoek of sjaal, doek of koptelefoon, of een simpel rekwisiet. En de stem (is het God?) is alleen te horen.
Rolverdeling:
Mary 1: (vermoord in 1850) Els Ausema, Heleen Hendriks en Jasmijn de Lijster,
Mary 2: (vermoord in 2021) Gerda van ‘t Land, Ine Wiebenga en Lilian Hendriks,
Ophelia: Jasmijn
Jeanne d’Arc: Ine
Bernadette: Heleen
Drie Johanna’s: Els, Heleen en Gerda
De Moeder: Els
God: Arnold Bregt
Regisseur: Annemiek Verhoeven
Techniek en licht: Vital Robat
Krapps Laatste Band is een kort stuk van de Ierse schrijver Samuel Beckett, voor het eerst opgevoerd in 1958. Oorspronkelijk als hoorspel geschreven, later opgevoerd met een bandrecorder, cassettebandjes en nu kijken we mee via een laptop. Een man alleen, kijkt terug op zijn leven. Eet bananen en drinkt te veel. Rommelt in dozen op zoek naar een tape of band. Zijn hele leven heeft hij tapes/banden opgenomen waarop hij vertelt over wat hem bezighoudt. Hoogdravend, maar ook poëtisch. Vol metaforen over het leven.
Een herinnering blijft terugkomen. Het verhaal over een liefde. Het moment in zijn leven waarom het draait, of toch niet. Want de oudere Krapp heeft ook het nodige commentaar op zijn jongere ik. Die de toeschouwer nu ook eens ziet, waardoor het contrast tussen de twee werelden nog groter wordt en het gemis en de heimwee ook visueel te zien is. Wij kijken en luisteren een avond met hem mee, naar een oude ontevreden man en zien zijn jongere ik. Woede, verbijstering en heimwee wisselen elkaar af.
Spelers: Arnold Bregt en Mart Kaper
Regisseur: Annemiek Verhoeven
Techniek en licht: Vital Robat
Voorstellingen op 16, 17 en 24 september ’21 aanvang 20:30 uur. en 19 en 26 september ’21 matinee aanvang 15.00 uur.
Theater De Wilde Wereld, Burgstraat 1, 6701 DA Wageningen
