1948
Het 40 jarig jubileum werd op 3 april groots gevierd. Het jubileumstuk was “De Familie Stastok”, de opvoering werd gevolgd door een groots “Bal-Masqué”. Prachtige costuums waren te zien en de jury had een zeer moeilijke taak bij de toekenning van de diverse prijzen. De coctailbar was een waar succes. Zeer vele personen waren er niet van weg te slaan. Minder prettige incidenten kwamen gelukkig niet voor.
Tot slot op 4 april “Thé Dansant”. Hoewel niet al te fit, was het grootste gedeelte der WDT hier aanwezig en ook deze middag, die zeer rustig verliep,  mag geslaagd genoemd worden.Door het financiële tekort na het 40 jarig jubileum, werd bij de Burgemeester een verzoek gedaan om gedeeltelijke ontheffing van de vermakelijkheidsbelasting. Dit verzoek werd helaas afgewezen, evenals het verzoek om meer stoelen in de Junushoff te mogen plaatsen.
Tijdens de Jaarvergadering werden aandelen van fl. 25,– aan de leden uitgegeven, om iets aan het tekort te kunnen doen.
Van de Hogeschoolvereniging, afd. Kunstcommissie werd het volgende voorstel ontvangen. Men wilde de komende winter enige malen een beroepstoneelgezelschap of beroepsmusici laten komen. Om nu aan kapitaal te komen wordt enige bestaande toneelverenigingen hier ter stede verzocht een bedrag van f. 200,- te storten. Hierop werd afwijzend beschikt.Op 11 oktober brandde ’s avonds om kwart voor twaalf de grote zaal van Junushoff totaal uit. De repetities van WDT verschoven naar de sociëteitszaal, die gelukkig behouden bleef.

De nu geldende regel dat voor een voorstelling 30 dagdelen repetitie nodig zijn gold in het verleden blijkbaar niet. Op 27 augustus 1953 werd door het bestuur en de nieuwe regisseur Hans Fiege eenparig besloten tot opvoering van “Adriaan en Olivier” van Huizinga. Op 7 september was de eerste rollezing en er werd hard aan gewerkt, zodat op 7 november reeds de uitvoering kon plaats hebben. Ook in 1954 ging het snel. Op 23 september was de eerste rollezing van het blijspel “Het Witte Schaap van de Familie”, waarmee WDT op 13 november het seizoen opende. Hierbij moet wel worden aangetekend dat in die tijd twee maal per week werd gerepeteerd.

Ook in 1953 werd met het jubileum weer een gekostumeerd bal georganiseerd, zoals uit deze foto blijkt.

1960
In dit jaar werd met het stuk “Het huis van Mungo King”, waarvan de schrijver niet werd vermeld, meegedaan aan “de toneelwedstrijd”. Waarschijnlijk werd deze georganiseerd door de Arnhemse Courant. Hierbij werd de eerste prijs gewonnen, bestaande uit een beker, lauwertak en een bedrag in contanten.
De regisseur, Hans Fiege kreeg de regieprijs.In 1961 werd dit herhaald met “Bekentenis” van Ronald Millar.

Met ingang van 1 juni 1961 werd de contributie voor het eerst sinds 1946 verhoogd en wel van f. 0,50 naar f. 1,00 per maand.1963
Op 22 november werd Boeing Boeing gespeeld voor de personeelsvereniging van drukkerij Veenman, de voorstelling werd in de pauze afgebroken i.v.m. de moord op president Kennedy.

1964
Ook dit jaar werd weer meegedaan aan de toneelcompetitie, in tegenstelling tot de vier voorgaande jaren, waarin steeds de eerste prijs werd gewonnen, vond de jury “Van de Brug af gezien” van Arthur Miller te hoog gegrepen voor WDT.
De contributieverhogingen volgen elkaar nu snel op, weer een verdubbeling, van
f. 1,00 naar f. 2,00, echtparen f. 3,00, alles per maand.

1966
Mevrouw  Ineke v.d. Peppel werd lid van WDT. Zij zegt zelf dat het in 1965 was. Omdat er meerdere Inekes lid waren veranderde zij haar naam in Susanne, later Sue en nog later Sjoe. Ze speelde meerdere grandioze rollen en werd in 2008 erelid.

1967
WDT kreeg van de gemeente Wageningen toestemming om in de B.B. (=Bescherming Burgerbevolking)-kelder te repeteren. De huur, die op
f. 7,50 kwam, zou door de gemeente worden betaald.

1968
In dit jaar kreeg WDT voor het eerst structureel subsidie van de gemeente en wel f. 500,- per jaar.

1970
Frits v.d. Peppel schreef, als waarnemend secretaris zijn eerste notulen van een bestuursvergadering. Hij kon toen nog niet vermoeden dat dit uiteindelijk zou resulteren in een erelidmaatschap.

1972
Er was door verschillende mensen al vaker op aangedrongen, maar in dit jaar werd de WDT voor het eerst geregisseerd door een “beroepsregisseur” en wel Teunke Hauer (de kosten werden betaald door de WSTA). Het echtpaar Arend en Teunke Hauer (de ouders van) zou WDT nog enkele malen regisseren.
“Toen Teun Hauer voor de eerste maal op een repetitie kwam van ons was zij wel geschrokken van het spelpeil van onze groep  Zij kreeg dan ook het gevoel levensgevaarlijk aan het werk te gaan.”

1974
De financiële toestand van WDT werd gered door verschillende uitkoopjes en door het figureren van verschillende mensen bij een televisiespel van de NCRV, dit laatste bracht f. 700,- op.Daar het bal tijdens de laatste voorstelling op een fiasco uitliep, werd besloten om dit voortaan te laten vervallen..In een bestuursvergadering uitten enkele bestuursleden kritiek op de regie van Teun en Arend Hauer. “De regie doet soms wat stoffig aan en draagt teveel het karakter van regie van voor de oorlog volgens het “Handboek voor het Toneel”.

1977
In dit jaar werd een extra productie in “het Hemeltje” gespeeld en wel “Gravin Catelene” van Yeats. De regie was van Catherine ten Bruggencate, nu een van de betere Nederlandse actrices. Dit stuk was ook voor het begin van de toneelcarriere van Hanneke Riemer, nu bekend van verschillende films en tv series (Otje, Ibbeltje, Kleine Teun, Pluk van de Petteflet, Mijn Franse tante Gazeuse, Mus en Flodder).

Op de de ledenvergadering van 1977 werd een kritische  brief van Tinus de Kam behandeld, die veel stof deed opwaaien. Er zou “onvoldoende worden getracht het kreatieve talent bij de leden te ontwikkelen en uit te buiten”. Het succes van WDT “als daar al sprake van is, wordt meer gebouwd op routine dan op artistiek talent”. Technische vaardigheden en routine zouden voor WDT belangrijker zijn dan talent. Er zou sprake zijn van “het op de planken smijten van een toneelstuk, dit heeft niets te maken met kreativiteit en spelplezier…….. Het spreekt vanzelf dat alleen routiniers dit nog tot een redelijk einde kunnen brengen. Niet, omdat ze zo talentvol zijn, maar omdat ze routiniers zijn. …het stuk word veelal aangepast aan het aantal toneelrobots”.
Dit is nog maar een kleine selectie van kritiekpunten uit de brief. Tinus stelde voor om niet alleen geroutineerde spelers te selecteren omdat de repetitietijd te kort is. Verder wilde hij één grote productie in de Junushoff en een kleine productie voor kleine theaters.
Sommige leden zagen alleen maar de kritiekpunten en waren woedend, anderen zagen er wel iets in en enkele jaren later zou WDT inderdaad jaarlijks een “grote” en een “kleine” productie doen.