1983
In dit jaar werd het 75 jarig jubileum gevierd met, zoals het een toneelvereniging betaamt, veel toneel. De eerste voorstelling was “en ik dan?” van Annie M.G. Schmidt, een volgens een juryrapport zeer goed gespeelde klucht. Vervolgens werd vele malen “Hanneken Leckertant” een middeleeuwse klucht als straattoneel opgevoerd. Het hoogtepunt was “Het fantastische schoenlappersvrouwtje” van Féderico Carcia Lorca. De tijdens deze uitvoering door het NCA uitgereikte kristallen bol is, voor zover we na kunnen gaan, verdwenen.
In 1984 werd “Er wordt niet betaald” van Dario Fo gespeeld, het regiedebuut van Hetty v.d. Klift. Het affiche, tevens programmakaft zijn te mooi om niet te laten zien.
De voorstelling had met grote problemen te kampen, één week voor de uitvoering kwam “De Internationale Nieuwe Scene” met dezelfde voorstelling in Junushoff, hetgeen de publieke belangstelling zeker gedrukt zal hebben. Het verschil tussen de regieopvattingen van beide voorstellingen was dermate groot dat ze elkaar eigenlijk niet in de weg zaten.
In 1985
werd op 4 mei een programma gepresenteerd van gedichten en proza in het kader van de tweede wereldoorlog. Het was een geslaagde avond, de toegang was gratis en iedere bezoeker kreeg de teksten mee. Het gebeuren viel samen met het concert dat het Toonkunstkoor ieder jaar op 4 mei gaf in de Grote Kerk. Op aandringen van de toenmalige burgemeester van Ketwich Verschuur werd in een aantal van de volgende jaren voorafgaande aan het herdenkingsconcert in de kerk een aantal gedichten voorgedragen.
Een “journalist” van de Veluwepost noemde dit eens een onderdeel van “alle rituele, ridicule paraphernalia”.
Dit ging door tot in 1988 iemand van de SGP eens goed had geluisterd of de meegeleverde tekst had gelezen. De strofe uit het gedicht “Om de graven geschaard” van Willem Barnard: “Laten wij, Jezus Christus, in godsnaam, verdomme, laten wij voorzichtig wezen, doorgaan met liefhebben, ademen, ebbe en vloed” bleek zoveel aanstoot te geven dat in de gemeenteraad zelfs werd gevraagd om de subsidie voor WDT in te trekken. Dit is gelukkig niet gebeurd.
1987
Dit jaar was de “grote productie” een eindexamenstuk van de regisseursopleiding van het GCA. De regisseuse koos voor “In het tuinhuis” van Jane Bowles een prachtig, maar moeilijk stuk. De communicatie tussen regisseuse en spelers liet soms wat te wensen over, dit leidde er toe dat een van de hoofdrolspeelsters ongeveer vijf weken voor de voorstelling haar rol teruggaf, waarop de regisseuse zei er ook mee te stoppen. Ook het aanbieden van een andere speelster kon haar niet meer op andere gedachten brengen. Dit leidde er toe dat in de toen nog resterende 4 weken Marjolein v.d. Peppel de rol overnam en Jaap v.d. Top de regie voortzette. Na ontzettend hard werken voor iedereen (alleen de eerste twee bedrijven waren gezet en de andere 2 moesten nog) werd het toch een mooie voorstelling (met een surrealistisch toneelbeeld).
1988
Het 80-jarig jubileum werd begonnen met een opvoering van “De goede mens van Sezuan” van Berthold Brecht. Deze productie met ruim 20 spelers was een groot succes, zowel artistiek als wat betreft het aantal bezoekers.
.
.
.
.
Tijdens het leeffestival werd dat jaar het wagenspel “Drie dagen heere” met veel succes opgevoerd.
In 1992
werd in een regie van Hanneke Riemer “De Spaanse hoer” van Hugo Claus gespeeld, een mooie voorstelling met, zoals op de foto’s is te zien, mooie toneelbeelden
In 1995 werd Frits v.d. Peppel benoemd tot erelid.
Hij is, bijna zonder onderbreking, meer dan 25 jaar secretaris van WDT geweest. Zijn acteurscarriere beperkte zich tot enkele figuraties, zijn belang voor de vereniging is er niet minder om.
In 1996
werd op initiatief van Martine Lans en Timmy Hartmann begonnen met een afdeling theatersport. Deze afdeling noemde zich “Liever veul bloemen” (LVB). De belangstelling was groot, er werd eerst begonnen met een cursus waarna wedstrijden werden gespeeld. Ook werden veel uitkoopjes verzorgd. In 2001 werd LVB tweede bij de Nederlandse kampioenschappen Theatersport in Rotterdam.
LVB is eigenlijk altijd een vereniging in WDT gebleven omdat toneel en theatersport toch verschillende disciplines zijn. Uiteindelijk heeft LVB er in 2005 voor gekozen om als aparte vereniging verder te gaan.
In 1997 won Jandirk Bulens de wedstrijd voor het ontwerp van het nieuwe WDT logo, het wordt nog steeds intensief gebruikt.
1998
Alweer een jubileum en wel het 90-jarig. Het werd gevierd met veel activiteiten. De eerste was de opvoering van “Morgen, ik heb er geen voorstelling van” van Tennessee Williams en van “De lounge”, dit was een collage van “Nacht”van Harold Pinter en bekende toneelmonologen. Bij een van de voorstellingen was er weer een bal na met “Captain Gumbo”, voorwaar een groot succes.
In juni werd meegedaan aan het Leeffestival, in augustus was er op de markt een infostand met straattoneel en in november werd meegedaan aan het inwijdingsfeest van Junushoff.
Het éénacterfestival in oktober was, met 8 stukken een enorm succes.
In november werd het eerste stuk dat WDT in 1908 speelde, “De dochters van Haseman” weer opgevoerd. Het stuk kreeg een nieuwe titel, “Dochters (herh.)” en het werd bewerkt tot een soap. Dit, omdat de oorspronkelijke versie nogal ouderwets en gezapig aandeed. Er deden 14 spelers aan mee waaronder burgemeester Sala met een gastrol als dokter.
Al met al was dit een jubileumjaar waarop WDT met genoegen kan terugkijken.
In de jaren 2003 tot en met 2006 werd, in tegenstelling tot de voorafgaande jaren, slechts één productie per jaar gespeeld. In 2003 werd een groot en duur jubileumstuk gespeeld, waardoor er geen geld meer was voor een andere productie. Ook in de beide daaropvolgende jaren liet het budget de eenaktervoorstelling niet toe, in 2007 was dit, mede omdat in 2005 de theatersportafdeling “Liever veul bloemen” voor zichzelf was begonnen, wel weer mogelijk.
Het heeft bijna 100 jaar geduurd voordat WDT haar eerste Shakespeare speelde. Omdat het grootste deel van de leden vrouw was werd King Lear getransformeerd tot Queen Lear, het leverde gemengde reacties op.
In 2008 bestond WDT 100 jaar en natuurlijk werd dit feit uitbundig gevierd.
Op 1 februari werd onder het motto “Vijf uur cultuur” in de grote foyer van Junushoff een programma gepresenteerd dat bestond uit cabaret, zang, toneel en muziek. Naast WDT werd hieraan ook deelgenomen door een groot aantal oud-leden en sympathisanten. De belangstelling was groot, onder de bezoekers bevonden zich ook veel oud-leden.
In mei werd in het Arboretum acht maal “Alice, Alice, Alice”, een bewerking van Alice Alice van Ger Beukenkamp, opgevoerd. De regie en de bewerking waren van Wouter Ribbels. De publieke belangstelling groeide per voorstelling, helaas kon de voorstelling niet worden geprolongeerd omdat “Beelden op de Berg” het park in bezit nam. De laatste voorstelling eindigde 10 minuten te vroeg omdat een geweldig onweer het spelen onmogelijk en levensgevaarlijk maakte.
Een bewerking van “Alice, Alice, Alice” werd onder de titel “Alice on the run” gespeeld in het kader van de kunstroute “14 Karaats”. In een bos in Wageningen Hoog werd dit op een zaterdag en zondag steeds twee maar gespeeld. Het publiek was enthousiast. Een andere bewerking van het stuk werd in de bibliotheek opgevoerd voor het 25-jarig jubileum van de BBLTHK-directeur Sjaak Driessen.
De eenakterproductie werd in september gehouden, tijdens de première werd door burgemeester van Rumond de Koninklijke Erepenning uitgereikt.
In november werd, evenals in 1998, een eenakterfestival gehouden, negen toneelverenigingen voerden in 3 dagen elf toneelstukken op. Het was een prachtig toneelweekend. De jury, die bestond uit Ria Eimers, Andrea Fiege en Bert Geurkink, was, evenals het publiek, van mening dat alle presentaties een hoog niveau hadden.
De jury, v.l.n.r. Andrea Fiege, Ria Eimers en Bert Geurkink.
De derde prijs was een aanmoedigingsprijs voor de twee eigen geschreven stukken van ATVO uit Oosterbeek.
Lens uit Wageningen werd tweede met “Pitten” van Herman Heijermans.
WDT won zelf de eerste prijs met “Nadien” van Bert Edelenbos en Gerardjan Rijnders. De regisseur Annemiek Verhoeven en de spelers Els Ausema en Marianne Maasman waren er zo te zien erg blij mee.
JURYRAPPORT
eenakterfestival 7 t/m 9 november 2008
De jury bestaat uit:
Ria Eimers, Andrea Fiege en Bert Geurkink.
De jury heeft veel voorstellingen gezien. Wat opviel waren de hoge kwaliteit en de grote diversiteit, zowel in generaties als in genres.
De verscheidenheid reikte van de voordracht van de oudste groep, uit de rederijkerstraditie, Praedinius, via het repertoire van Herman Heijermans en dat van Vonne van der Meer, Wim T. Schippers en Gerardjan Rijnders naar eigen creaties tot en met een performance/act.
Het woord dilettant betekent amateur, oftewel: liefhebber. Alle stukken werden vol liefde gespeeld!
Speciale complimenten gaan uit naar Susanne (Sue) Leusen en Wim Snijder voor de manier waarop ze het festival presenteerden: kort, ongedwongen, informatief.
Überhaupt is het prijzenswaardig dat liefhebbers de moeite nemen
om een dergelijk festival te organiseren.
DE VOORSTELLINGEN
1. Vals alarm van Lieke de Groot
door Expansie uit Heteren
Het stuk had een mooi thema, was luchtig van toon, geestig met een leuke plot. En vooral de opening werd prachtig elementair gespeeld. Wat opviel was dat er veel herhalingen in het stuk geschreven staan. Het zou de spanningsboog ten goede komen als deze geschrapt zouden worden. Het tempo van de voorstelling was traag, wat de zorgvuldigheid ten goede kwam, maar in de loop van het verhaal zou er een andere dynamiek moeten ontstaan. Ondanks deze opmerkingen vonden wij de spelbegeleiding/regie smaakvol.
2. Weiger nooit en dans van Vonne van der Meer
door De Wilde Kastanje uit Velp
We zagen een mooi toneelbeeld, sober en to the point. De voorstelling is zorgvuldig en intelligent geregisseerd. Veel wordt aan de verbeelding overgelaten. Er is een mooie tegenstelling in de cast van de hoofdrollen met als concreet contrapunt de serveerster aan het eind. Het werd prachtig en genuanceerd gespeeld door alle drie de spelers. Mogelijk is er nog winst te behalen door het tweede gedeelte van het stuk zich nog wat meer te laten ontwikkelen en daar waar de zangeres het over het publiek heeft: de vierde wand opzij te schuiven.
3. Pitten van Herman Heijermans
door Lens uit Wageningen
De combinatie van een jonge generatie spelers en het stuk, uit begin vorig eeuw, van Heijermans vindt de jury spannend. Het ensemble speelde met lef en plezier en met volledige overgave. De voorstelling speelde zich af in een prachtig en sfeervol Heijermansdécor met als uitschieter het poëtische souffleurshok. Toneeltip van de jury: pas op met leuk doen, het is iets anders dan leuk zijn. Met het verschijnen van de sofa in het midden kreeg het stuk een theatrale kracht door de tegenstelling tussen de diva en de souffleuse.
4. Naar Innisfree van Jean Lennox Todie
door Rederijkerskamer Praedinius uit Winsum.
Allereerst een compliment voor de volheid waarmee de spelers het regieconcept uitvoeren. Het thema de verbeelding kent een naïeve spelbenadering die ons soms wel, soms niet in de ban houdt. Toneeltips:
a. Het ritme van de voorstelling is nogal gelijkmatig, probeer eens tempoverschillen aan te brengen
b. Pas op met poëzie te verwarren met ‘heiligheid’
Soms heeft de jury behoefte aan concreetheid in tekstbehandeling en situatie spelen.
5. R.I.T. van Joyce van den Berg
door ATVO uit Oosterbeek.
Een eigen creatie zowel in het schrijven als in de regie. Het stuk bevat een interessante thematiek: twee mannen/broers die niet met emoties kunnen omgaan, om specifiek te zijn: over de aanstaande dood van een van hen. Het stuk is goed geschreven en werd vlot gespeeld. Maar in het tweede gedeelte van het stuk zou het thema ‘de dood’ wat meer aanwezig kunnen zijn in spel en samenspel en die kunnen beïnvloeden. Toneeltip: bij de aanvang van het stuk, in het oefenen van de grafrede, het publiek concreet als aanwezig nemen met het openen van de vierde wand.
6. Waar gaat het over van Wim T. Schippers
door WDT uit Wageningen.
Dit stuk is een komedie; typisch Schippers. We kregen opnieuw een mooi toneelbeeld. De bezetting is sterk gecast met als spelingang: de kunst van het redeneren en absurde wendingen in de gegeven situatie. De spelers wisten de juiste toon te treffen. Tip: in het tweede gedeelte van deze geestige voorstelling zou deze zich nog wat meer kunnen ontwikkelen.
7. Nadien van Bert Edelenbosch en Gerard Jan Rijnders
door WDT uit Wageningen
Opvallend is de mooie rauw/poëtische tekst. We zagen prachtige rollen in intensief samenspel. Af en toe daalde in deze prachtige voorstelling de magie van het theater neer en werd De Wilde Wereld ineens een wijde wereld.
8. Met de billen bloot van Jimmy Deegens
door ATVO uit Oosterbeek
We zagen hier een andere kant van het spectrum: de performance/act. Een persoonlijk dilemma is authentiek uitgewerkt in dit zelfgeschreven stuk. Het werd eigenzinnig en oorspronkelijk gespeeld. Een gewaagd thema is met humor uitgewerkt in een gelijkwaardige dialoog met onze lieve heer (met fascinerend stemgeluid). Tip: het geheel zou nog aan kracht kunnen winnen door nog andere lagen aan te boren in de vertolking.
9. Hotline van Elaine May
door Mare uit Bennekom
Deze Amerikaanse komedie werd met verve gespeeld. Bij vlagen ontstond er mooi muzikaal samenspel. Het is een geestige slapstick op het kantoor, maar komedie ontstaat door een situatie totaal ernstig te nemen. Daar heeft de groep iets laten liggen meent de jury, doelend op de tragedie van het zelfmoordthema.
10. Dieptepunten van de dag en de nacht en de dag na de dood
van Esther Gerritsen bewerkt en gespeeld
door het Wagenings Werktheater
Het ruimtegebruik was inventief en smaakvol. Er ontstonden betekenisvolle beelden waaronder het koesteren van het jasje van de overledene en de echtgenoot halverwege de trap. Het tempo was gelijkmatig en de expressie iets te éénkleurig. Tip: de zorgvuldigheid die de voorstelling kenmerkt zou ontheiligd mogen worden.
11. Hartelijk gecondoleerd van George Feydeau
door de WSTV Pierrot en Colombine uit Wageningen
De overrompelende energie vol spelplezier onderstreepte de absurditeit van de situatie. Bij vlagen leverde dit iets theatraals op. Als de energie beteugeld zou worden, zou kunnen blijken dat naast het spectaculaire fysieke spel ook iets anders aan de orde kan komen: nl. dat de karakters kunnen fluisteren, aarzelen, ontsteld zijn, van elkaar houden etc.
Prijsuitreiking
De jury is tegen prijzen bij toneelspelen/theatermaken. Het gaat hier nl. niet om een wedstrijd zoals bijv. bij hardlopen.
Toch heeft de jury de opdracht om 3 prijzen uit te reiken.
De jury heeft besloten tot het uitreiken van 2 prijzen plus een aanmoedigingsprijs.
3.
Opvallend waren voor de jury de eigen creaties van ATVO uit Oosterbeek: de perfomance Met de billen bloot van Jimmy Deegens
en het zelfgeschreven toneelstuk R.I.T.
2.
Een nieuwe generatie spelers met een oud repertoirestuk, nl. Lens uit Wageningen met Pitten van Herman Heijermans.
1.
De jury heeft 3 stukken gezien die geregisseerd zijn door Annemiek Verhoeven en alledrie vielen ze op door de ambachtelijke en subtiele regie. Zonder iets af te willen doen aan de bijzondere kwaliteit van de zangeres in Weiger nooit een dans, heeft Nadien, gespeeld door WDT uit Wageningen, de jury zeer ontroerd en geraakt.